Dereito a Reparar

Fomentar o dereito para reparar non só afecta o teu peto, senón que supón tamén poñer límites á extracción de recursos naturais e previr a crecente xeración de residuos.

Fronte ao contexto de crise climática, é urxente aumentar a reutilización dos produtos e alongar a súa vida útil. Na actualidade existen múltiples barreiras á reparación que non permiten ás consumidoras e usuarias reparar os seus aparellos eléctricos e electrónicos, por exemplo. Pola contra séguense comercializando produtos de baixa calidade, que reforzan a cultura do usar e tirar e fabrícanse vulnerando os dereitos humanos e ambientais en todo o mundo.

As estratexias das grandes empresas e marcas están deseñadas para que consumamos cada vez máis.

Produtos creados para estragarse ou quedar obsoletos ao pouco de compralos e que non compensa reparar, roupa e artigos que enseguida pasan de moda, necesidades “creadas” pola industria publicitaria para facernos sentir que a nosa felicidade depende de posuír aquilo que nos queren vender.

Necesitamos un verdadeiro dereito universal á reparación, comezando desde un deseño de produtos que garanta a súa durabilidade e reparabilidad, que inclúa a reparadoras independentes e garanta o acceso universal a pezas de recambio, manuais de reparación e ferramentas de diagnóstico alcanzables.

Por iso esiximos novas leis que garantan o dereito para reparar, así como unhas normas de ecodiseño eficaces, que obriguen á industria para fabricar produtos que duren, sexan reparables, e facilmente reciclables.

Sabes canto podes aforrar se alongas a vida dos teus dispositivos?

Mira este dato:

duplicar a vida útil de móbiles e portátiles evitaría emisións de CO2 equivalentes ás emisións anuais de 17.000 coches

Non son só emisións, alongar a vida útil de teléfonos móbiles e portátiles ten moitas máis vantaxes ambientais e sociais.

No informe “Alargascencia: beneficios ambientais  de alongar a vida útil de teléfonos móbiles e portátiles en España” , realizado en colaboración co Instituto Enerxía e Eficiencia dos Recursos da Universidade de Zaragoza, poñemos cifras aos problemas que causa a sobreproducción tecnolóxica no modelo económico actual.

Móbiles, portátiles e outras tecnoloxías necesitan cada vez unha maior cantidade e diversidade de minerais.

Só a placa electrónica dun smartphone  contén 54 dos 118 elementos da táboa periódica.

Estes minerais proveñen de operacións de minería que causan graves danos á natureza e as poboacións locais, tanto dentro como fóra de España, principalmente nos países do Sur global.

Manter as tecnoloxías máis tempo en uso ten un impacto obvio no aforro de minerais e en consecuencia mellora a vida das comunidades.

A fabricación de aparellos como teléfonos intelixentes e computadores portátiles disparouse desde finais do século XX.

Actualmente un smartphone é refugado de media aos 3,5 anos de vida e un computador portátil aos 6 anos. Esta substitución non se debe en xeral a fallos físicos do produto, senón á “obsolescencia programada”: ás técnicas e estratexias que grandes fabricantes e marcas usan para incitar á persoa consumidora a cambiar os seus dispositivos por outros novos.

Por estes motivos, demandamos ao Goberno que implemente medidas de Alargascencia para combater a obsolescencia programada: que obrigue ás empresas para fabricar produtos duradeiros e fáciles de reparar, así como a garantir un dereito universal á reparación para as persoas consumidoras.

As cousas teñen arranxo!